حواس وسیله ی کشف نیست بلکه فقط وسیله ی ارتباط عملی پیدا کردن با عالم
خارج است و همین طور عقل .آن همان مایه ی دانشی است که در جانوران ، غریزه و
در انسان ، عقل را به وجود می آورد . از آن مایه ی دانش در انسان قوه ی
اشراقی به ودیعه گذاشته شده که در عموم به حال ضعف و ابهام و محو است ،
ولی ممکن است که قوت و کمال یابد تا آنجا که شخص متوجه شود که آن اصل اصیل
در او نفوذ کرده مانند آتشی که در آهن نفوذ و آنرا سرخ می کند . به عبارت
دیگر اتصال خود را با مبدا در می یابد و آنش عشق در او افروخته می شود ، هم
تزلزل خاطری که از عقل در انسان رخ کرده مبدل به اطمینان می گردد ، هم
علاقه اش از جزئیات سلب می شود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر